Oddziały blisko Ciebie: Tarnowskie Góry | Piekary Śląskie | Radzionków I Ruda Śląska

19 sierpnia 2025

Jak psycholog dziecięcy może pomóc Twojemu dziecku? Przykłady terapii dziecięcych

W HugCare pracujemy bez „etykietek na siłę”: zaczynamy od łagodnej konsultacji z rodzicami, tworzymy plan krok po kroku, a w terapii łączymy zabawę z konkretnymi narzędziami. Korzystamy m.in. z bajkoterapii, terapii poznawczo‑behawioralnej (CBT), treningu umiejętności społecznych (TUS) i pracy z rodzicami (psychoedukacja, plan domowy, współpraca ze szkołą).

Kim jest psycholog dziecięcy i czym się różni od psychoterapeuty/psychiatry?

Psycholog dziecięcy to specjalista po studiach psychologicznych, przygotowany do pracy diagnostycznej i wspierania rozwoju dzieci oraz nastolatków. W HugCare psycholodzy dziecięcy:

prowadzą konsultacje i diagnozę psychologiczną,
planują oddziaływania terapeutyczne (indywidualne zajęcia terapeutyczne, elementy CBT, bajkoterapii, TUS),
współpracują z rodzicami/opiekunami i szkołą/przedszkolem,
koordynują wsparcie z innymi specjalistami (psychoterapeuta, psychiatra dziecięcy, logopeda, fizjoterapeuta).

Psychoterapeuta dzieci i młodzieży – osoba po wieloletnim szkoleniu psychoterapeutycznym; prowadzi psychoterapię w określonym nurcie (np. CBT, systemowa, psychodynamiczna, EFT). Część psychologów dziecięcych w HugCare jest także psychoterapeutami.

Psychiatra dziecięcy – lekarz medycyny, diagnozuje z perspektywy medycznej i – jeśli trzeba – prowadzi farmakoterapię. Współpraca psychologa z psychiatrą jest pomocna przy wysokim nasileniu objawów, braku postępów lub wątpliwościach diagnostycznych.

Dla rodzica: nie musisz wiedzieć „do kogo najpierw”. Na pierwszej konsultacji pomożemy ustalić najlepszą ścieżkę – czy wystarczy wsparcie psychologiczne, czy potrzebna będzie psychoterapia/psychiatra.

Kiedy warto zgłosić się po pomoc? Objawy według wieku

Każde dziecko rozwija się własnym tempem. Sygnałem, że warto porozmawiać z psychologiem dziecięcym, nie jest „idealne zachowanie”, ale cierpienie dziecka i trudność rodziny w codziennym funkcjonowaniu. Poniżej orientacyjne wskazówki (uogólnione).

Wiek przedszkolny (3–6 lat)

Silny lęk separacyjny (trudność z rozstaniem, intensywny płacz, uporczywe trzymanie się rodzica), utrzymujący się tygodniami.
Napady złości/tantrumy bardzo częste i długie, trudne do ukojenia.
Trudności w komunikacji i zabawie z rówieśnikami, unikanie kontaktu.
Problemy ze snem (częste wybudzenia, koszmary) wpływające na funkcjonowanie.
Nadmierna ruchliwość/impulsywność niewspółmierna do wieku, ryzykowne zachowania.

Wiek wczesnoszkolny (7–10 lat)

Lęki specyficzne (ciemność, szkoła, zwierzęta) paraliżujące aktywność.
Trudności szkolne mimo starań (koncentracja, organizacja, praca domowa).
Konflikty w grupie – wycofanie, bycie celem żartów, agresja słowna/fizyczna.
Somatyzacje (ból brzucha, głowy) przy braku przyczyny medycznej.
Obniżony nastrój, rezygnacja z ulubionych aktywności.

Wiek nastoletni (11–18 lat)

Wahania nastroju przekraczające „normę dla dojrzewania”: długotrwały smutek, rozdrażnienie.
Lęk społeczny, unikanie szkoły, izolacja.
Trudności z koncentracją i organizacją (podejrzenie ADHD), zawalanie terminów.
Regulacja emocji: wybuchy złości, autoagresja słowna/ryzykowne zachowania.
Problemy ze snem, apetytem, spadek energii i motywacji.

Im wcześniej zareagujemy, tym łatwiej odwrócić niekorzystne nawyki i wesprzeć dziecko w powrocie do równowagi.

Pierwsza wizyta u psychologa dziecięcego w rudzie śląskiej: jak wygląda proces

Krok 1 – Zgłoszenie i dobór specjalisty. Podczas rozmowy telefonicznej/online króciutko opisujesz sytuację. Dobieramy odpowiednią osobę i formę (stacjonarnie w regionie Tarnowskie Góry / online).

Krok 2 – Konsultacja z rodzicami/opiekunami (bez dziecka lub z dzieckiem – zależnie od wieku). Zbieramy wywiad, ustalamy cele minimum (co ma się poprawić w 4–6 tygodni) i cele strategiczne (3–6 miesięcy). Omawiamy zasady współpracy, RODO i kontrakt.

Krok 3 – Spotkanie z dzieckiem. W formie przyjaznej (zabawa, rysunek, rozmowa) poznajemy perspektywę dziecka, zasoby i trudności. Ustalamy plan terapeutyczny.

Krok 4 – Działania terapeutyczne. Wdrażamy wybrane podejścia (np. bajkoterapia, CBT, play therapy, TUS), równolegle prowadząc konsultacje rodzicielskie.

Krok 5 – Przegląd postępów. Co 4–6 sesji robimy przegląd celów i – jeśli trzeba – modyfikujemy plan. W razie potrzeby współpracujemy ze szkołą/psychiatrą/logopedą.

Priorytetem jest poczucie bezpieczeństwa dziecka. Zgoda i komfort są kluczowe – tempo dostosowujemy do młodej osoby i jej rodziny.

Współpraca z rodzicami: konsultacje, kontrakt, plan domowy

Praca z dzieckiem zawsze obejmuje rodziców/opiekunów. Dlaczego?

To rodzice tworzą środowisko dnia codziennego: sen, obowiązki, ekran, zabawa.
To, co dzieje się między sesjami, decyduje o trwałości zmiany.

Co robimy na konsultacjach rodzicielskich?

Psychoedukacja: jak działają lęki, złość, unikanie; czym są „myśli‑pułapki”.
Plan domowy: rytm dnia, sen, „strefy bez ekranu”, przerwy ruchowe, „czas jeden na jeden”.
Zasady i konsekwencje: jasne, krótkie reguły; systemy żetonowe i wzmacnianie zachowań pożądanych.
Komunikacja: język zachęty vs groźby; „opis zamiast oceny”; wybory ograniczone.
Koordynacja: kontakt ze szkołą (za zgodą), ustalenie dostosowań, informacja zwrotna.

W HugCare pracujemy po partnersku. Rodzice są ekspertami od swojego dziecka – my dokładamy narzędzia i strukturę.

Bajkoterapia: jak opowieści leczą lęki i wzmacniają odwagę

Bajkoterapia wykorzystuje historie dopasowane do wieku dziecka, aby oswoić lęki, budować poczucie sprawstwa i uczyć rozwiązywania problemów. W bajce bohater doświadcza podobnych trudności, co dziecko, a przesłanie wspiera zdrowe strategie.

Jak wygląda bajkoterapia w praktyce

Dobór bajki terapeutycznej – pod kątem tematu (lęk separacyjny, ciemność, nowa szkoła, dokuczanie).
Czytanie/odgrywanie – wspólna lektura, teatrzyk, kukiełki lub opowiadanie z rysowaniem.
Rozmowa o bohaterze – „co czuł?”, „co mu pomogło?”, „co byś zrobiła na jego miejscu?”.
Przeniesienie na życie – „jaką mikro‑odwagę zrobimy w tym tygodniu?” (np. zgaszona lampka na 2 minuty).
Tworzenie własnej bajki – dzieci często piszą/rysują swoje opowieści.

Kiedy bajkoterapia pomaga najbardziej

Lęki rozwojowe (ciemność, potwory, hałas, dentysta),
Zmiany (przeprowadzka, przedszkole/szkoła),
Relacje (przyjaźnie, konflikty),
Budowanie samooceny i „wewnętrznego bohatera”.

Atut: dziecko uczy się języka emocji. Rodzic otrzymuje „most” do rozmów bez moralizowania.

Terapia poznawczo‑behawioralna (CBT) dla dzieci: narzędzia krok po kroku

CBT to podejście oparte na założeniu, że myśli, emocje i zachowania są ze sobą powiązane. U dzieci pracujemy konkretnie i obrazowo – za pomocą kart, rysunków, historyjek.

Kluczowe narzędzia CBT w pracy z dziećmi

Mapa myśli‑emocji‑zachowań („co pomyślałem → co poczułem → co zrobiłem”).
Rozpoznawanie myśli‑pułapek (np. „czarnowidztwo”, „czytanie w myślach”).
Dialog sokratejski: „Jakie są dowody?”, „Co powiedziałby przyjaciel?”.
Drabinka odwagi: mikro‑kroki ekspozycji na lęk (np. rozmowa z nauczycielem, wejście do ciemnego pokoju).
Aktywizacja behawioralna: planowanie aktywności „małych zwycięstw”, gdy spada nastrój.
Trening relaksacji i oddechu: „oddech brzuszny”, „dmuchanie świeczek”, relaksacja mięśni.
Karty supermocy: identyfikacja zasobów i strategii radzenia sobie.

Przykładowa sesja CBT (8–12 lat)

Check‑in: skala nastroju/lęku 0–10.
Przypomnienie celu: np. „odwagi do zgłaszania się w klasie”.
Ćwiczenie myśli: co myślę, gdy nauczyciel patrzy? Jaką inną myśl mogę wybrać?
Mikro‑ekspozycja: odgrywanie scenki + prawdziwy eksperyment w tygodniu (1 raz zgłosić się z przygotowaną odpowiedzią).
Plan domowy: karta „co zadziałało?” + nagroda symboliczna.

Efekt CBT: nie „magiczne znikanie” lęku, lecz kompetencja radzenia sobie i redukcja unikania.

Play therapy i zabawa kierowana: co dziecko „mówi” zabawą

Dla młodszych dzieci zabawa to język. W play therapy obserwujemy tematy zabawy (bezpieczeństwo, kontrola, relacje) i uczucia stojące za zachowaniami. Używamy też zabawy kierowanej – terapeuta proponuje strukturę (np. „pudełko odwagi”, „skrzynka złości”).

Techniki:

Scenki z figurkami – modelowanie rozwiązań konfliktów, proszenia o pomoc.
Gry kooperacyjne – nauka czekania na kolej, przegrywania i wygrywania.
Klocki jako metafory – budowa „Domu Spokoju” (zasady, rutyny) i „Mostów” (dialog).
Pudełko złości – bezpieczne rozładowanie napięcia (gniotki, poduszki, kartki do darcia), rozmowa o sygnałach ciała.

Zabawa to nie „tylko fun” – to poważna praca nad regulacją, relacjami i sprawczością.

TUS – Trening Umiejętności Społecznych: relacje, asertywność, współpraca

TUS to cykl spotkań grupowych (czasem indywidualnych), w którym dzieci uczą się komunikacji, współpracy, rozwiązywania konfliktów i asertywności.

Zakres TUS:

Sygnały niewerbalne (mimika, ton głosu, dystans),
Rozpoczynanie rozmowy, dołączanie do zabawy,
Asertywne „nie” i granice,
Radzenie sobie z porażką i frustracją,
Rozwiązywanie konfliktów (kroki mediacji rówieśniczej),
Empatia i perspektywa drugiej osoby.

Metody: odgrywanie scenek, praca w parach, gry, „misje tygodnia” w domu/szkole.

TUS bywa szczególnie pomocny u dzieci z trudnościami społecznymi, w ADHD, wysokiej wrażliwości, a także jako profilaktyka.

Praca z rodzicami: PMT (trening rodzicielski), zasady, systemy żetonowe

PMT (Parent Management Training) to zestaw narzędzi dla rodziców, szczególnie pomocny, gdy pojawiają się trudne zachowania, nadmierna impulsywność lub konflikty.

Filary PMT:

Jasne reguły (krótkie, pozytywnie sformułowane) zapisane i widoczne.
Konsekwencja: ten sam komunikat od wszystkich dorosłych.
Wzmocnienia pozytywne: pochwała opisowa, punktacja/żetony za wysiłek.
Konsekwencje logiczne zamiast kar „za wszystko”.
Rutyny: poranki, odrabianie lekcji, wieczorne wyciszenie.
Czas specjalny: 10–15 min „jeden na jeden” dziennie – bez ocen, tylko ciekawość.

System żetonowy – w pigułce:

Wybierz 3 zachowania (konkretne: „odkładam plecak na miejsce”, „mówię spokojnie”).
Ustal jak zdobywać punkty i na co je wymieniać (nagrody niepieniężne: wspólna gra, wybór kolacji, czas z rodzicem).
Monitoruj codziennie, chwal wysiłek – nie tylko wynik.
Uprość, jeśli system staje się zbyt skomplikowany.

Rodzice często mówią: „Wreszcie mamy wspólny język i plan, zamiast ciągłych kłótni”.

Typowe trudności: lęk separacyjny, złość, ADHD, smutek u nastolatków

Lęk separacyjny

Jak wygląda: ból brzucha przed przedszkolem, płacz przy rozstaniu, telefony ze szkoły.
Co robimy: bajkoterapia + drabinka odwagi + „rytuał pożegnania” + plan komunikacji ze szkołą.

Złość i wybuchy

Jak wygląda: krzyk, rzucanie, „już nic mnie nie obchodzi”.
Co robimy: pudełko złości, sygnały ciała, „STOP – Oddycham – Wybieram”, umowa na konsekwencje logiczne, trening rozwiązywania problemów.

ADHD i kłopoty z organizacją

Jak wygląda: gubienie rzeczy, zwlekanie, „zapomniałem”.
Co robimy: plan poranków, timer wizualny, podział zadań na kroki, system punktowy, konsultacje szkolne (dostosowania organizacyjne), TUS.

Smutek/depresyjność u nastolatków

Jak wygląda: wycofanie z zainteresowań, senność/bezsenność, spadek ocen, drażliwość.
Co robimy: aktywizacja behawioralna (małe kroki), praca nad myślami, plan dnia, higiena snu; w razie potrzeby konsultacja psychiatryczna.

Każdy plan jest szyty na miarę. Zmieniamy go, gdy życie pokazuje nowe informacje.

Współpraca ze szkołą i przedszkolem: jak ułatwiamy codzienność

Za zgodą rodziców kontaktujemy się z placówką edukacyjną, by:

przekazać praktyczne wskazówki (np. miejsce w klasie, sygnały przeciążenia, „karteczka przerwy”),
zaproponować proste dostosowania (krótsze zadania na starcie, możliwość ruchu),
zorganizować spójność komunikatów szkoła–dom.

Celem nie jest „wyjątkowe traktowanie”, tylko warunki do nauki i budowania kompetencji.

Sesje online czy stacjonarnie? Co wybrać dla dziecka

Stacjonarnie – polecamy zwłaszcza młodszym dzieciom (łatwiej o zabawę i relację).Online – sprawdza się u nastolatków i przy konsultacjach rodzicielskich. Warunek: prywatność, słuchawki, stabilne łącze.

W HugCare łączymy formaty tak, by było wygodnie i skutecznie.

Ile trwa terapia dziecka i jak mierzymy postępy

Cykl podstawowy: 8–12 sesji, z przeglądem po 4–6.
Sesje: zwykle 45–50 min (dziecko) + konsultacje rodzicielskie.
Mierniki: skale nastroju/lęku, frekwencja w szkole, liczba wybuchów złości, realizacja planu domowego.
Zakończenie: gdy cele zostały osiągnięte i rodzina ma narzędzia na przyszłość.

Zmiana u dzieci jest nieliniowa – bywają lepsze i gorsze tygodnie. Ważna jest regularność i współpraca dom–gabinet.

Mity o pracy z dziećmi: co jest prawdą, a co nie

„Psycholog naprawi dziecko.” – Nie „naprawiamy”. Wspieramy system (dziecko + dorośli + środowisko).
„Jak pójdziemy raz, to wystarczy.” – Zwykle potrzebny jest cykl sesji i plan domowy.
„Nagrody to przekupywanie.” – Mądre wzmocnienia uczą nawyków i motywują do wysiłku.
„Złość to zły charakter.” – Często to brak umiejętności regulacji + przeciążenie bodźcami/snem.

Bezpieczeństwo, poufność i RODO w pracy z dzieckiem

Pracujemy w oparciu o poufność, jednak bezpieczeństwo dziecka jest priorytetem (mamy ustawowe obowiązki w sytuacji zagrożenia).
Dane są chronione zgodnie z RODO; rodzice mają prawo do informacji o przebiegu wsparcia.
Ustalamy granice informacji przekazywanych szkole/innym osobom – zawsze za zgodą rodziców i w najlepiej pojętym interesie dziecka.

FAQ (20 pytań rodziców)

Czy potrzebuję skierowania do psychologa dziecięcego? – Nie, zapisujesz się bez skierowania.
Ile trwa pierwsza konsultacja? – Zwykle 50–75 min (rodzice + w razie potrzeby dziecko).
Czy na pierwszą wizytę przychodzi dziecko? – To zależy od wieku i tematu. Często zaczynamy bez dziecka, by spokojnie porozmawiać.
Jak przygotować dziecko do pierwszej sesji? – Wytłumacz prosto: „to osoba, która pomaga dzieciom, gdy coś je martwi/zdłości; pobawicie się, porozmawiacie”.
Czy HugCare pracuje online? – Tak, szczególnie w konsultacjach rodziców i pracy z nastolatkami.
Czy psycholog dziecięcy przepisuje leki? – Nie. Gdy trzeba, współpracujemy z psychiatrą dziecięcym.
Czy bajkoterapia jest tylko dla maluchów? – Nie. Motyw bajki/przypowieści bywa pomocny także u starszych dzieci.
Co, jeśli dziecko nie chce rozmawiać? – Zaczynamy od zabawy/rysunku; tempo dostosowujemy, nic na siłę.
Czy będę wiedzieć, o czym dziecko mówiło? – Ustalamy zakres informacji; dziecko ma prawo do poczucia prywatności, a rodzic do wiedzy o planie i postępach.
Czy pracujecie z rodzinami patchworkowymi? – Tak; dbamy o jasną komunikację i zgodę opiekunów.
Czy pomagacie przy trudnościach szkolnych (motywacja, organizacja)? – Tak; łączymy pracę nad nawykami i współpracę ze szkołą.
Czy prowadzicie TUS? – Tak; w zależności od zapotrzebowania organizujemy grupy lub pracę indywidualną.
Jak często są sesje? – Najczęściej co tydzień lub co dwa tygodnie.
Co, jeśli nie widzę efektów? – Po 4–6 sesjach robimy przegląd i modyfikujemy plan.
Czy pracujecie w weekendy? – Terminy ustalamy indywidualnie.
Czy wspieracie dzieci w spektrum autyzmu? – W obszarach psychologicznych i społecznych; współpracujemy z innymi specjalistami.
Czy oferujecie konsultacje wychowawcze bez udziału dziecka? – Tak – to częsty pierwszy krok.
Czy można łączyć psychoterapię i wsparcie szkolne? – Tak – to często najskuteczniejsze.
Czy pracujecie po angielsku? – Głównie po polsku; możliwe elementy PL/EN.
Jak zapisać się na wizytę? – Najłatwiej przez /kontakt – dobierzemy specjalistę i termin.

Szukasz psychologa dziecięcego w Rudzie Śląskiej, Tarnowskich Górach, Piekarach Śląskich lub Radzionkowie? A może wpisujesz „psycholog dla dziecka Ruda Śląska” i chcesz po prostu wiedzieć, od czego zacząć? Zrób pierwszy krok – porozmawiaj z naszym zespołem. W przyjaznej, spokojnej rozmowie uporządkujemy temat i zaproponujemy plan wsparcia dostosowany do Waszego rytmu.

Kontakt:

Telefon: +48 666 950 382

Email: kontakt@hugcare.pl

Rejestracja telefoniczna czynna: PN-PT: 12:00 – 19:00

Specjaliści przyjmują:
PN-PT: 08:00 – 20:00

Oddziały HugCare:

CENTRUM MEDYCZNE HUGCARE SP. Z O.O.

UL. PIASTOWSKA 11, 42- 600 TARNOWSKIE GÓRY

NIP 6452581406, REGON 525686040

KRS 0001044220

NUMER KSIĘGI REJESTROWEJ: 000000269176

Realizacja SPECTRUM MARKETING | 2025