Diagnoza ADHD u dzieci

Nadpobudliwość u dzieci to dość powszechny problem. Szczególnie w ostatnim czasie wielu rodziców zauważa u swoich pociech takie objawy, jak trudności z koncentracją, impulsywność czy tzw. “nadmiar energii”, a fachowo – nadpobudliwość ruchowa. Dzieci szczególnie mocno odczuły bowiem pandemię i w przypadku wielu z nich poważnie odbiła się ona na zdrowiu psychicznym. Warto jednak pamiętać, że żadnego z utrzymujących się problemów nie należy z góry traktować jako przejaw zmęczenia dziecka, “bycia niegrzecznym” albo mało inteligentnym. Za wyżej wymienionymi symptomami, w przypadku nawet 10% młodych ludzi, może stać tzw. nadpobudliwość psychoruchowa dzieci (fachowo określana również jako zespół hiperkinetyczny), a szerzej znana jako ADHD. Pierwsze objawy u dzieci pojawiają się najczęściej we wczesnym wieku szkolnym, choć coraz częściej obserwuje się nawet nadpobudliwość u niemowląt, która dopiero później przeradza się w “pełnoobjawowe” ADHD. Diagnoza u dzieci jest pierwszym krokiem do skutecznego leczenia zespołu nadpobudliwości psychoruchowej, choć wielu rodziców obawia się kontaktu ze specjalistą. Całkowicie niepotrzebnie – postawienie rozpoznania nadpobudliwości psychoruchowej możliwie jak najszybciej nie będzie dla pociechy wyrokiem, a szansą. Nieleczone ADHD u dzieci faktycznie może odebrać szansę na skończenie studiów, znalezienie dobrej pracy i pełne czerpanie przez dziecko ze swojego potencjału, ale odpowiednio dobrane leczenie pozwala na złagodzenie lub wręcz całkowite wyeliminowanie objawów, jakie daje ADHD. Terapia prowadzona przez psychologa dziecięcego wespół z psychiatrą jest bardzo skuteczna w ponad 80% przypadków.