Autyzm i Zespół Aspergera to zaburzenia neurorozwojowe, które mogą wpływać na sposób, w jaki dana osoba postrzega świat, komunikuje się i nawiązuje relacje. Choć objawy mogą być różnorodne i różnić się w nasileniu, wczesne rozpoznanie i odpowiednia diagnoza są kluczowe, aby zapewnić wsparcie, które pozwoli dziecku czy dorosłemu w pełni wykorzystać ich potencjał. Do najczęstszych objawów, które mogą sugerować autyzm lub Zespół Aspergera, należą:
Trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu kontaktu wzrokowego
Dziecko ma nietypowe zachowania społeczne i komunikacyjne
Dziecko ma powtarzające się zachowania i rytuały
Dziecko ma trudności w porozumiewaniu się i wyrażaniu emocji
Dziecko ma trudności w nauce i adaptacji do nowych sytuacji
Dziecko ma nadwrażliwość na bodźce takie jak dźwięki, światło czy dotyk
Autyzm
Autyzm jest zaburzeniem, które może mieć wpływ na całe życie i wymaga wczesnej diagnozy i wsparcia. Osoby z autyzmem i ich rodziny często korzystają z różnych form terapii i wsparcia, aby pomóc im radzić sobie z trudnościami i rozwijać ich umiejętności społeczne i komunikacyjne.
Zespół Aspergera
Zespół Aspergera jest zaburzeniem, które wpływa na życie i wymaga zrozumienia oraz wsparcia. Osoby z tym zespołem i ich rodziny często korzystają z terapii oraz pomocy specjalistów, aby lepiej radzić sobie z wyzwaniami i rozwijać umiejętności społeczne, komunikacyjne oraz adaptacyjne.
Zespół Aspergera
Zespół Aspergera, będący częścią spektrum autyzmu, to zaburzenie rozwojowe charakteryzujące się głównie trudnościami w interakcjach społecznych oraz ograniczonymi, powtarzającymi się wzorcami zachowań i zainteresowań. Osoby z zespołem Aspergera często wykazują normalną lub nawet ponadprzeciętną inteligencję i nie mają znaczących opóźnień w rozwoju językowym, co odróżnia je od innych form autyzmu.
Jakie trudności można zaobserwować przy zespole Aspergera?
Wśród szczegółowych zachowań typowych dla zespołu Aspergera można wyróżnić:
Trudności z poznawaniem nowych osób i poszerzaniem kręgu znajomych – osoby z ZA zazwyczaj nie mają wielu przyjaciół. Nie oznacza to, że nie mają potrzeby kontaktu z drugim człowiekiem – swoje relacje z innymi opierają jednak nie na poczuciu bliskości i więzi emocjonalnej, lecz wspólnych pasjach i zainteresowaniach. Ponieważ interesują się bardzo specyficznymi, wąskimi dziedzinami wiedzy (często naukami ścisłymi i przyrodniczymi), trudno znaleźć im osoby, które podzielają ich entuzjazm dotyczący np. astronomii czy paleontologii.
Trudności z podtrzymywaniem kontaktu – dla otoczenia osoby z zespołem Aspergera mogą wydawać się zarozumiałe, niedostępne, a nawet wyniosłe. Wynika to z faktu, że mają problemy z komunikowaniem się na poziomie pozawerbalnym. Nie umieją poprawnie interpretować gestów i min swojego rozmówcy, często nie rozumieją ironii, gier słownych, metafor, rozbudowanych porównań itp. Przekaz słowny rozumieją bardzo dosłownie, dlatego preferują jasne, zwięzłe, konkretne komunikaty. Podczas bezpośredniej rozmowy rzadko wysyłają sygnały służące podtrzymaniu kontaktu z drugą osobą i zapewniające o swoim zainteresowaniu (np. potakiwanie, zadawanie pytań, kontakt wzrokowy) – wszystko dlatego, że skupiają się przede wszystkim na temacie rozmowy, a nie kontakcie z drugim człowiekiem. Z tego powodu zachowanie osób ZA często błędnie odczytuje się jako wyraz zarozumiałości, przez co spychane są na margines oraz pozostają w izolacji od grupy.
Trudności z akceptacją zmian – wolą postępować w zgodzie ze znanym sobie schematem.
Nadmiernie usztywnione, stereotypowe zachowania – polegają na powtarzaniu tych samych czynności za każdym razem w ten sam sposób, co daje osobie z zespołem Aspergera poczucie komfortu psychicznego. Stereotypowe zachowania mogą na przykład dotyczyć chodzenia do pracy zawsze tą samą drogą, mimo że istnieje wiele innych i szybszych; wchodzenia po schodach tak, aby zawsze podnosić tę samą nogę; mycia naczyń zawsze w tej samej kolejności (garnki, talerze, sztućce, nigdy inaczej). Zachowań tego typu może być tyle, ile osób z syndromem Aspergera.
Zachowania kompulsywne – jest to odczuwanie przymusu powtarzania danej czynności, co służy wyładowaniu napięcia. Osoby dotknięte syndromem Aspergera często odczuwają na przykład potrzebę gryzienia czegoś, liczenia gromadzonych przedmiotów, obsesyjnego porządkowania i układania ich w równe rzędy, częstego mycia rąk itp. Są to objawy typowe także dla zaburzeń obsesyjno- kompulsywnych, które diagnozuje się u ok. 25% cierpiących na zespół Aspergera.
Nieprawidłowości percepcyjne – dotyczą głównie nadwrażliwości bądź niedowrażliwości na bodźce. U osób z zespołem Aspergera często obserwuje się zaburzenia czucia głębokiego, co przekłada się na problemy z utrzymaniem równowagi (stąd postrzegane są jako „niezdary”). Mogą również w odmienny sposób odbierać bodźce wzrokowe – np. nadmiernie skupiać się na szczegółach i stale szukać stymulacji wzrokowej (wypatrywać poruszających się obiektów, intensywnie patrzeć na kolory i desenie) albo odwrotnie – preferować widoki statyczne, spokojne. Nierzadko wykazują nadwrażliwość na hałas, wówczas męczy je głośna muzyka, rozmowy, śmiech, gwar uliczny; z drugiej strony mogą odczuwać dyskomfort przebywając w zupełnej ciszy i potrzebować dużej stymulacji dźwiękami.
Zaburzenia pamięci proceduralnej – pamięć proceduralna polega na wykonywaniu codziennych czynności w sposób wyuczony i automatyczny, bez zaangażowania umysłowego. Osoby z zespołem Aspergera zazwyczaj mają kłopoty z działaniem w ten sposób, muszą bardzo skupiać się na wykonywanej czynności, nawet jeśli dotyczy prostego zapinania guzików.
Objawy u dzieci przy zespole Aspergera
Objawy zespołu Aspergera u dzieci są jednakowe z objawami u dorosłych. Ponadto opiekunowie mogą zauważyć:
Większe skupienie na przedmiotach niż ludziach
Ignorowanie poleceń i próśb
Wcześnie pojawiające się zachowania opozycyjno-buntownicze
Zachowania niszczycielskie
Wybuchy złości, nieustępliwość i problemy z empatią
Choć ogólnie agresja przy zespole Aspergera występuje rzadko, w przypadku dzieci skala wyrażania emocji może być inna i objawiać się agresywnym zachowaniem w stosunku do siebie lub innych osób. Wynika to z nieumiejętności radzenia sobie z frustracją oraz komunikowania swoich potrzeb. W takich sytuacjach ważne jest ustalenie źródła niezadowolenia dziecka
Przyczyny agresywnego zachowania u dzieci z zespołem Aspergera
Istnieją cztery przyczyny takiego zachowania u dzieci z zespołem Aspergera:
Chęć uniknięcia czegoś – np. nie chce wsiąść do auta, bo nie chce jechać do lekarza lub szkoły.
Chęć uzyskania czegoś – dziecko może uderzyć rówieśnika, jeśli chce zabawki, którą druga osoba trzyma w ręku.
Ból, z którym nie może sobie poradzić.
Chęć zaspokojenia potrzeby sensorycznej – zachowania agresywne mogą wystąpić np. w przypadku, kiedy dziecko chce uciec do cichszego, chłodniejszego lub mniej zatłoczonego pomieszczenia.
Właśnie dlatego ważna jest terapia dzieci ze spektrum autyzmu, dzięki której nauczą się one radzić sobie w trudnych sytuacjach.
